February 8, 2012
Lucas Mullié en Digna Kosse / EET
werkplaats Lucas Mullié en Digna Kosse
Digna Kosse (1984) en Lucas Mullié (1985)
Lucas Mullié studeerde aan Design Academy Eindhoven, bij afdeling Public Space en later de Master Social Design.
De voedselcurator is een beroep dat Lucas Mullié bij zijn afstuderen aan Design Academy Eindhoven heeft geïntroduceerd. Vanuit de twee disciplines waarin hij is opgeleid –kok en vormgever- geeft hij dit beroep vorm.
Met het project ‘Tijdrestaurant’ is de samenwerking met Digna Kosse begonnen. Digna Kosse, afgestudeerd bij afdeling Man&Leisurse van Desing Academy Eindhoven, noemt zichzelf conceptueel productvormgever. De gedeelde fascinatie voor (geconserveerd) voedsel als tijdsbeeld wordt daardoor vanuit een andere achtergrond benaderd. Het resulteert in projecten waarin voedsel als materiaal wordt gezien. Het verwerken/conserveren van voedsel en het procesmatig denken over het functioneren van een keuken, zorgen ervoor dat voedsel in een wijdere context geplaatst kan worden. Lucas Mullié en Digna Kosse werken als duo aan Werklandschap EET.
‘Het industriële ambacht’ is het afstudeerproject van Lucas Mullié, waarbij een procesmatige keuken enerzijds bijna als fabriek functioneert, maar anderzijds toch handmatige afwerking levert.
Het ‘Tijdrestaurant’, waarvoor Kosse en Mullié ook tijdelijk een echte locatie hadden, had een eigen collectie voedselconserven. Deze conserven werken als culinaire tijdscapsules die laten zien hoe de stad er uit ziet en heeft gezien, in termen van voedsel. Een kast met ingemaakt, gedroogd, gezouten, gekonfijt voedsel gold als een soort bibliotheek die zowel visueel als eetbaar was.
Maquette van keuken waar industrieel-ambachtelijk gekookt kan worden.
Lucas Mullié: Ik ging op zoek naar systemen waarin industrie en ambacht door elkaar liepen en waar het hiërarchische karakter wat hiermee verbonden is aanwezig was. Al snel dacht ik aan mijn eigen carrière als kok voor ik aan de Academie begon. Waar het in de keuken al begint met het benoemen van de rangen van het personeel is er zelfs een boek, de ‘Escoffier’ die de hele Franse keuken in een systeem vat. Beredenerend vanuit dit boek, de film en tal van andere bronnen ontstond het idee voor een keuken waar industrieel-ambachtelijk gekookt kan worden.
Lucas Mullié: Fascinerend vind ik het dat de gedachte over het maken van tompouce, het beredeneren vanuit één plaat materiaal, en deze later op te delen naar ‘menselijke maat’ zo industrieel is, terwijl de tompouce nog altijd met de hand op een ambachtelijke manier gemaakt wordt.
Tijdrestaurant, stellingkast met collectie voedselconserven
In het ‘Tijdrestaurant’ stond een grote stellingkast, hierin bouwde de collectie voedselconserven, die ontstond door de restanten na elk diner te conserveren, zich op. De eieren kwamen van zijn eigen kippen en onderin zijn eerste vormen van voedsel als plaatmateriaal te zien.
tijdrestaurant: Enfleurage’s van Teunisbloemen
Enfleurage’s van Teunisbloemen / Door de blaadjes in vetstof te leggen (in dit geval roomboter) wordt de geur vastgehouden. De techniek is al heel oud en van oorsprong afkomstig uit de parfumindustrie. Omdat de ramen iets te groot zijn laten ze de opbrengst van de oogst goed zien.
Tijdrestaurant: twee Eindhovense oogsten
Twee Eindhovense oogsten / Walnoten en pruimen, beiden gevat in karamel. De platen zijn van een enorme afmeting en staan als afgedankte glazen op houtjes tegen de muur. Een letterlijk konserf, een konserf van net moment, en de hoeveelheid oogst en door de manier van neerzetten een optisch konserf. De ‘ramen’ geven een gevoel van pauze, ze staan in de wacht.
